Üşüyorum...

Çok mutluyum aslında, günler gri geçtiği için; soğuk ve yağmurlu...

Yazın o sıcağından terinden neminden kurtulduğum için ruhuma en güzel renk geldi, gri...

Kimisi için kasvetin hüznün rengi olsa da benim için aslında onların pembesidir, gri...

Ama erken üşüyorum bu sonbahar; içim üşüyor, iyi beslenmiyor sanırım ruhum, besleyemiyorum. Kışın nasıl geçeceğini merak etmek bana heyecan verse de korkuyorum aslında...Çünkü biliyorum dışarda ne kadar soğuk bir hava olsa da, içerde alevler yanacak; kan kaynamaktan vazgeçmeyecek...Yine mi hatalar, yine mi iç kavga?

Bu kış uzun ve efkarlı geçecek, hissediyorum...