Bu kadar da ayrı dünyaların insanları olamayız!

Kış geldi,sen başını eğdin toprağa.
Umutsuzca gözlerini kapatıp gözlerime baktın,
'Uzat elini, düşüyorum.'

Bu sesle aktı yaşlar gözlerimden sabaha karşı...Özlemle acılarına dokunamamak en büyük boşluk, dolmak bilmeyen.

Kıramıyorum demirden yaptığın o gri duvarları, gelemiyorum yanına...Kimler seni bu hale getirdi? Kim bu halden anlamazlar? Elime bir silah verin de öldüreyim hepsini.

Çok öfkeliyim, kendi yazamadığım geleceğime; kaderinin bensizliğine...Ve bazen masumca sana.

İyi ol.
Bensiz de olsan.