O.Ç

Tiyatronun sadece gülen ve ağlayan diye iki yüzü yokmuş aslında;bir de aldatan, alaycı yüzü varmış....Ama yine de onun altında gülen bir yüz saklıyormuş. Tek yetenek onu saklayabilmek değil; yetenek, gerçeği oynamak...Sahnenin dışında eve, yollara,düşlere iş getirmek, o sahteliği her daim her yerde oynayabilmek...İnsanın belki de en masum anı dediğimiz uykularında bile.

Hangi seyirci bundan memnun olabilir ki, hangi seyirci buna 'seyirci' kalabilir; o oyunu o oyuncuyu sonuna kadar izleyebilir?

Hayatın her yeri birer sahne...Herkes ömründe bir kere de olsa kötü adamı oynuyor...

Ama bu senin, benim sahnemdeki son perdendi...Halbuki ben sana hayatının en güzel oynunu yazmıştım...