İnsanlar için yaşamak

Daracık alanlarda nefes almaya çalışırken, ruhu bedende tutmaya çalışırken özgürlüğümüz bize yeterince unutturulmuş, bu dünyada...
Gözlerimiz hergün cenneti arasa da bu soğuk cehennemde başkaları için yaşamaya mahkum edilmişiz,gözümüzü açtığımız günden beri...
Oysa ne hayallerimiz vardı değil mi, sonsuz mutluluk adına...
Daha bebeklikten kandırılmaya başlandık; bize anlatılan, mutlu sonlarla biten hikayelerle...Onları dinlemeden uyuyamaz hale getirildik.
Şimdi ise uykularımız kaçıyor; tatminsiz, sinirli bireyler olarak geziyoruz sokaklarda...
Her an kavgaya hazır, kalp kırmaya, aldatmaya meğilli ruhlarız biz.
Hesap verme günü geldiğinde kime, ne yalanlar söyleyebileceğiz acaba?

Şu hayatta kızarmayan yüzleriniz, o gün cayır cayır yanacak, haberiniz yok!